^#smrgSAHAF Şiir ki Bitmeyen -

Şiir ki Bitmeyen'de Şiir Şiirleri'ni toplamış Ülkü Uluırmak, 1992'de yayımladığı Tavuskuşu'ndan beri girdiği yolda, bir “şiir çılgını” olarak “şiiri çılgınlama”yı sürdürüyor. Yontucuya nasıl direnirse taşın özünde sezdiği, o da direnen sözcükleri diplerden çekip şiir yapıyor. Nursel Duruel Sahi, nedir şiir? Ne işe yarar? Yaşamın neresinde durur? Nasıl ve ne için yazılırsa, neleri mümkün kılar? Uluırmak'ın böylesi telaşları hiç mi hiç olmadı. O yıllardır sadece şiir yazdı, şiirini yaptı. Kendi dehlizlerinde ilerlemeyi, “icadettiği çılgınlığa” yürümeyi tercih etti. Yalnızca şu soruyu sordu: “Şiir yoksa nasıl yaşanacak?” “İyi ki şiir vardı” Sokaklara çıkılacak, gecede kalan şiirler aranacak, yıldızlara kayılacak, alıp başını giden şiirlerin peşinden koşulacaktı. Mor renkli şiirler yazılacaktı. Kendinden çıkmak isterken, kendine gidilecekti. Suladığın şiir olacaktı, sarındığın şiir. Toprağı derin kazılacaktı şiirin; sözcükler, sesler tek tek ayıklanıp, tozları tek tek alınıp, onlardan şiir yapılacaktı. “Şiirin bittiği yer yoktu(r).” En iyisi, siz de Ülkü'nün “uçuşan şiir tozlarının önüne” atın kendinizi. Gülsevil Tüzün