^#smrgSAHAFKlâsik Türk Edebiyatında Alegori

Zihindekini doğrudan aktarmak imkansız olduğundan edebiyat yazarın veya şairin kastını okura doğruya en yakın bir biçimde aktarabilmek adına kimi edebi sanatlar ve ifade biçimlerini devreye sokmuştur. Zihindekini aktarma biçimlerinden biri olan alegori dilsel ve sanatsal gerekliliğin yanı sıra asıl söylenmek isteneni herkesin değil de bir zümre veya grubun anlamasını temin etmek gibi siyasi nedenlerle de kullanılmıştır.

Alegorinin en başarılı örnekleri Batıda Le Roman de la Rose The Faerie Queene The Pilgrims Progress Doğuda Hayy bin Yakzan el Gurbetül garbiyye Hüsn ü Dil Mihr ü Mah ve Hüsn ü Aşk ile verilmiştir.

Klâsik Türk edebiyatındaki alegorinin kendine has özelliklerini tespit etmeye çalışan Açıl bu kitapta Platodan bu yana kullanıldığı düşünülen bir anlatım tekniği olarak alegorinin kavramsal çerçevesini belirledikten sonra Arap Fars Urdu Çağatay ve klâsik Türk edebiyatlarındaki alegorik eserler üzerinden bu tekniğin tarihsel gelişimini göstermeyi ve bir örnek vasıtasıyla alegorinin eserlerdeki işleyişini ortaya koymayı hedeflemektedir.