^#smrgSAHAF Balyoz -

Sansaryan yok artık. Harcı kanla karılmamış, ama yıllar yılı kan kusmuş, kan kusturmuş Sansaryan Hanı. Artık siyasi tutuklular için yok. Aldılar Birinci Şubeyi oradan, defterleri, ıstampaları ve olanca tavırlarıyla. Anılar ve duvarlardaki ve yer döşemelerindeki ve demir parmaklıklardaki izler kalds sadece geriye. 12 Mart sonrası dönemi heyulalarının çok yaygın biçimde insanların üstüne düştüğü günlerde nedenli nedensiz, kurgulu kurgusuz, bilinçli bilinçsiz alınıp alınıp parmaklıklar ardına atılanlar Sansaryan hanının son yolcuları oldular. Birileri hancı birileri yolcu da olsalar, artık Sansar van'a düşmeyecek yollar.

Tanju Cılızoğlu da o dönemin güneşe varmayan otuz gününü Sansaryan'da geçirdi. Yüreklerin pekiştiği, insanların tanındığı, kurguların gün ışığına çıktığı bir otuz gün. O süre içinde orada olanlardan, oraya gelenlerden, getirilenlerden bir takım sentezlere varma olanağı doğdu. Cılızoğlu, bu uzun hikayesinde otuz günlük gözaltı dönemi içinde yoğunlaştırarak çok daha kapsamlı bir aktarıma sıçrıyor. Olaylardan bu yar na geçen üç yılın, onun ötesinde yazarın kendi yaşam yıllarının, onun ötesinde evren içinde kanıtlanmış deneylerin, olayların, birikimlerin yoğurup oluşturduğu bir hikaye Balyoz. Yazarın bunu hangi düşüncelerle yazdığını, hangi düşüncelerle yayımını bugüne dek ertelediğini kitabın önsözünde bulacaksınız. (Arka kapaktan)