^#smrgSAHAF Avni Arbaş -

Avni, kuşkusuz yenilikçi bir ressam değildir. O, XX. yüzyıl sanatının ne kendinden önceki modernist akımlarına, Fovizme, Kubizme, Süprematizme, Sürrealizme, Dadaizme ilgi duymuştur, ne de kendi döneminin, özellikle Paris yıllarında (1946-76) içinde yaşadığı sanat ortamının öncü akımlarına eğilim göstermiştir. Avni'yi ilgilendiren, yıkımlar, yadsımalar, yeni resim dilleri, buluşlar değil, XIX. yüzyıldan kendisine değin olan resim sanatının kesintisiz ve kendi içinde kendisini yenileyen çizgisiydi. Dada'nın anti'sini, Sürrealizmin yazınsal söylemini, hatta Kübizmin yalnız resmin içinde kalan o büyük sanatsal devrimini benimsemedi. Bulardan etkilenmedi. Çağdaş resim sanatının kazançlarından biri olan grafik dil, illüstrasyon, doğaya sırtını dönen non-figüratifler, geometrik ya da lirik soyut ressamlar da onun ilgisinin dışında kaldı. Kuşkusuz bunlara baktı, inceledi, ama kendi resmini bu dünyanın dışında oluşturdu.

Avni'nin resmi bir yakıp yıkma, bir yeni plastik dil yaratma kavgasından doğmamıştır. O, kendisinden önce varolan bir resim dilini kullanarak, o resim dili içinde kendi sesini, kendi dilini, kendi kişiliğini aramıştır. Klasizmin, gelenekçiliğin, akademizmin kolay tuzağına düşmeden.

Kuşkusuz bu nedenle, Avni'nin yaklaşık yarım yüzyıllık sanat yaşamında iniş çıkışlarla, dönemlerle karşılaşmıyoruz. O, başlangıçtaki çizgisini, geliştirerek bugüne değin getiriyor. - Ferit Edgü (Önsözden)