^{#smrgKİTABEVİ} Yağmur -

Yazar, roman bittikten sonra kaleme aldığı kısa mektubunda “bir suç hakkında konuşur gibiyim, öyle değil mi?” diye soruyor. İçyıkım ve haz, inanç ve boşunalık, bilgelik ve cambazlık, hepsinin aynı anda orada olduğunu söylüyor. İnsan neden iletişim kurmak ister? Romanın buna yanıtı aslında Dil'in kendi sorunsalıdır. Bireyler iletişim kurmak isterken Dil'e çarparlar. O kusursuz soyut, ancak kusurlarla somutlaşır, gövde kazanır. Dil, vardır. İyileşmek isteyen hasta da, onu ilileştirecek olan doktor da Dil'e mahkumdur. Dilsiz yapamazlar. Sevgililer, sevgisizler, araştırmacılar, düşmanlar, yalnızlar ve kalabalıklar... Ama belki bir tek kendimizi çocuk bulduğumuzda bir başkaldırıdan bahsedebiliriz. Bu romanda Dil'in psikanalitik, antropolojik, dilbilimsel yanları tuhaf bir kurgu yoluyla kenetleniyor.

Şiir ve inceleme yazılarından tanıdığımız Önder Otçu'nun bu romanı edebiyatseverleri dilsel ve düşünsel yeni bir eşiğe çağırıyor. (Arka kapaktan)