^#smrgSAHAF Unuttuğum Bütün Akşamlar -

Tren yolunun ucunda sis vardı. Sisin içinden çıkıp gelecek üstleri ıslak; camları buğulu trenler vardı. En çok geceleri geçen trenlere binip gizli bir masala doğru yolculuğa çıkacak olan çakır bir oğlanla bir kız vardı.

Oğlan, kızın yolunu bekliyordu pencerenin önünde. Kız; susuz toprakların hiç tanımadığı, alışınca da vazgeçemediği bir su gibi akarak geliyor; pencereye, gün boyu beklenmiş bir gülücük taktıktan sonra ardında çiçek kokuları bırakarak karşıdaki köhne eve giriyordu."

Kurutulmuş gül mevsimlerinin, unutulmuş bütün akşamların, akşamlara akarı uzun ırmakların öykülerini yazıyor Ethem Baran; bazen sinemaların gediklisi olmuş bir çocuk oluyor,bazen de gurbetin ve ayrılıkların bozkır rengini almış sancısını duyuruyor. (Arka kapaktan)