Modern şiirin yüz akı Fransız şiiri günümüze değin doğal gelişimini parlak bir başarıyla, dünyaca ünlü şairleriyle sürdürmüştür. Bugün ülkemizde de Max Jacob, Paul Valery, Jules Supervielle, Apollinaire, Perse, Eluard, Cocteau, Reverdy, Tzara, Breton, Artaud, Aragon, Michaux, Prevert hatta Queneau, Char, Guillevic, Vian, Bonnefoy, Cesaire ve Bosquet'in kitapları yayımlanmıştır. Okuyucu bu şairlerin çoğunu tanımaktadır. Şiirleri üzerine, bir iki sözcükle geçiştirilemeyecek az çok bir fikre sahiptir.
Fransız şiirinin modernizmle birlikte başlayan bütün şiir hareketlerinin yurdu olduğu da bilinen bir gerçekliktir / olgudur. Gerçeğin bizlerde bıraktığı izlenimlerin, semboller ya da imgelerle anlatılmasını öne alan, düşüncelerin duyguya seslenebileceği bir anlatım olarak şiiri gören, duygu – düşünce ve söz arasındaki uyumu esas alan bir şiir anlayışı olan sembolizmden; us dışının, bilinmeyenin alanına giren, şiiri bozan, şiire bu anlamda aynı görevi veren, hatta bu amaçla otomatik yazmayı gerçekleştiren üstgerçekçilikten; Hıristiyan mistisizmine, kübizme, direniş şiirine ve nesnel şiire… Hatta bir tür düşüncenin şiirleştirilmesi olan felsefi şiire ve uzak gerçekçiliğe…
Modern Fransız Şiirinin gelişim çizgisi sürecinde ortaya çıkan bütün şiir akımları ve hareketlerine değin, her şiir anlayışının temsilcisi ya da temsilcileri bu antolojide şiirlerinin özellikleriyle, temsil ettikleri düşüncelerle birlikte verilmiştir. Bu yazıda değinilmesi bir antolojinin olanaklarını aşacağı için bu düşünce ‘şöyle bir' sözünü etmekle sınırlandırıldı. Kimi şairlerin yaşamöyküleri üzerinde durulması ise şiirinin anlaşılmasına yöneliktir.
