“Top”, 20. yüzyıl başında İran'da Meşrutiyet'e geçiş sancılarının yaşandığı bir zaman dilimini ele alır. Ülke içinden ve dışından farklı güç odakları, siyasi iktidarı ele geçirme mücadelesine girişirler ve kendi çıkarı için obaları birbirine düşüren hoca, sonunda birlik olmayı başaran göçerler tarafından cezalandırılır. Roman boyunca oradan oraya taşınıp duran top, sonunda hedefini bulmuştur; ancak bu noktaya gelene kadar güçsüz, masum, hiçbir şeyden haberi olmayan halk, yokluk içinde yaşayıp büyük eziyet görmüştür. Sâedi, çekilen eziyetlerin sebebi olan hocaya topu doğrulturken, halka da birlik olmadıkça hiçbir sonuca ulaşılamayacağını söylemek ister. Hekimlik mesleğini kendi coğrafyasını ve halkını tanıma fırsatı olarak değerlendiren Sâedi, toplumsal gerçekleri anlatmak için insanların psikolojilerinden yola çıkar; zira toplumsal değişimin yolunun bireysel değişimlerden geçtiğine inanır.
“Çocukluğumdan beri Sâedi'nin öykü ve romanlarına meraklıydım ve onlardan çok şey öğrendim. Sâedi bana göre İran'ın Arthur Miller'ıdır.” - Asghar Farhadi
YAZAR Gulam Hüseyin Sâedi (1936, Tebriz–1985, Paris) Türk kökenli memur bir ailenin çocuğudur. 18 yaşına gelmeden, çoğunu kendisinin kurduğu çeşitli gazete ve dergilerde çıkan yazıları nedeniyle mahkûm edildi. 20 yaşında Tıp Fakültesi'ne girdi, Psikiyatri alanında uzmanlığını yaptı. Bir hastanede çalışmaya başladı, aynı zamanda bir muayenehane açarak burada hastalara ücretsiz hizmet etti. Döneminin ünlü yazarlarıyla birlikte İran'ın modern edebiyatının oluşmasında önemli bir rolü oldu. Roman ve hikâyelerinin yanı sıra tiyatro oyunlarıyla ünlendi. Oyunları çağdaş İran tiyatrosunun ilk örneklerindendir. Senaryoları da bulunan yazarın "Gav” (İnek) adlı senaryosu, ünlü İranlı yönetmen Daryuş Mehrcui tarafından filme alındı. Çizdiği muhalif profilden ötürü İslam Devrimi'nin ardından göç etmek zorunda kaldığı Paris'te öldü. Père Lachaise Mezarlığı'nda Sâdık Hidâyet'le yan yana yatmaktadır.
“Top”, 20. yüzyıl başında İran'da Meşrutiyet'e geçiş sancılarının yaşandığı bir zaman dilimini ele alır. Ülke içinden ve dışından farklı güç odakları, siyasi iktidarı ele geçirme mücadelesine girişirler ve kendi çıkarı için obaları birbirine düşüren hoca, sonunda birlik olmayı başaran göçerler tarafından cezalandırılır. Roman boyunca oradan oraya taşınıp duran top, sonunda hedefini bulmuştur; ancak bu noktaya gelene kadar güçsüz, masum, hiçbir şeyden haberi olmayan halk, yokluk içinde yaşayıp büyük eziyet görmüştür. Sâedi, çekilen eziyetlerin sebebi olan hocaya topu doğrulturken, halka da birlik olmadıkça hiçbir sonuca ulaşılamayacağını söylemek ister. Hekimlik mesleğini kendi coğrafyasını ve halkını tanıma fırsatı olarak değerlendiren Sâedi, toplumsal gerçekleri anlatmak için insanların psikolojilerinden yola çıkar; zira toplumsal değişimin yolunun bireysel değişimlerden geçtiğine inanır.
“Çocukluğumdan beri Sâedi'nin öykü ve romanlarına meraklıydım ve onlardan çok şey öğrendim. Sâedi bana göre İran'ın Arthur Miller'ıdır.” - Asghar Farhadi
YAZAR Gulam Hüseyin Sâedi (1936, Tebriz–1985, Paris) Türk kökenli memur bir ailenin çocuğudur. 18 yaşına gelmeden, çoğunu kendisinin kurduğu çeşitli gazete ve dergilerde çıkan yazıları nedeniyle mahkûm edildi. 20 yaşında Tıp Fakültesi'ne girdi, Psikiyatri alanında uzmanlığını yaptı. Bir hastanede çalışmaya başladı, aynı zamanda bir muayenehane açarak burada hastalara ücretsiz hizmet etti. Döneminin ünlü yazarlarıyla birlikte İran'ın modern edebiyatının oluşmasında önemli bir rolü oldu. Roman ve hikâyelerinin yanı sıra tiyatro oyunlarıyla ünlendi. Oyunları çağdaş İran tiyatrosunun ilk örneklerindendir. Senaryoları da bulunan yazarın "Gav” (İnek) adlı senaryosu, ünlü İranlı yönetmen Daryuş Mehrcui tarafından filme alındı. Çizdiği muhalif profilden ötürü İslam Devrimi'nin ardından göç etmek zorunda kaldığı Paris'te öldü. Père Lachaise Mezarlığı'nda Sâdık Hidâyet'le yan yana yatmaktadır.
