^#smrgSAHAF Tonio Kröger / Tristan -

“Kalbi korkuyla çarpıyordu; önlerinden yürüyüp geçtiği zemin kattaki kapılardan birinden babasının çıkıp karşısına dikilmesini bekler gibiydi; sanki babası, sırtında bürodayken giydiği ceket, kulağının arkasına sıkıştırılmış kalemle çıkıp gelecek, onu durdurup şimdiye dek süregeldiği uçarı hayattan dolayı bir güzel sigaya çekecek ve bunu da kendisi pek yerinde görecekti. Ne var ki, odaların önünden benzeri bir olayla karşılaşmadan geçti. İç kapı kapalı değildi, aralık bırakılmıştı, bunu doğru bulmadı. Beri yandan, hani bazı tatlı düşlerde engeller kendiliklerinden ortadan kalkar ve insan şansı yaver gidip hiçbir engele toslamadan tuttuğun yolda ilerler, onun gibi bir duygu uyanmıştı içinde.”