^{#smrgKİTABEVİ} Mozart: Bir Yaşamöyküsü -

Doğumunun 250. yılı için Aydın Büke tarafından kaleme alınan Mozart - Bir Yaşamöyküsü, müziğe ilgi duyan, on sekizinci yüzyılın bu dâhi bestecisinin yaşamım merak eden herkese sesleniyor. Sanatçıların, efendilerine verdikleri hizmetle değer kazandıkları bir çağda, bir dâhinin oluşum öyküsü bu kitapta adım adım işleniyor. Bestecinin ailesi, aşkları, önemli eserlerinin besteleniş öyküleri anlatılıyor. Avrupa'da bir dönemin kültür-sanat ortamı yansıtılıyor.

Aydın Büke Mozart - Bir Yaşamöyküsü'nü bugüne kadar yazılmış genel kabul gören Mozart yaşamöykülerinden yola çıkarak yazdı. Bestecinin yaşamı ve eserleri hakkındaki tartışmalı noktalan göz ardı etmeyen Aydın Büke, okura en güvenilir bilgileri sunuyor. Mozart'ı, yaşadığı dönemin toplumsal ve siyasal özellikleri içinde anlatan kitabın sonunda dönemin tarihsel olaylarım gösteren bir kronoloji bulunuyor.

Eğer az kişi geleceğini daha evvel tahmin edebilseydim, salonu dolu görebilmek mutluluğuna erişmek için, büyük bir memnuniyetle konseri bedava yapardım ve bu hoşuma giderdi. Bana seksen kişi için kurulmuş bir sofrada, üç kişinin yemek yemesinden daha çok hüzün veren bir şey olamaz. - Mozart'ın 26 Ekim 1778 tarihinde babasına gönderdiği mektuptan.

"Duygularımı şiirle aktaramam, şair değilim; kendimi gölgeler ve ışıkla ifade edemem, ressam değilim; düşüncelerimi hareketlerle de açıklayamam, dansçı değilim. Ama bunların hepsini seslerle yapabilirim. Ben bir müzikçiyim. Yarın Cannabich'lerin evinde, sizin doğum ve isim gününüzü kutlamak için piyano çalacağım. Sevgili Babacığım, size, müzikte yeni hiçbir şeyin bestelenemeyeceği yılları görecek kadar uzun bir yaşam dilerim..."

Tam adı, Johannes Chrysostomus Wolfgangus Theophilus'tu. Sonraki yıllarda "Theophilus" adı, önce Almanca karşılığı "Gottlieb"e (Tanrı'nın sevdiği), ardından da sözcüğün Fransızcası "Amadé"ye dönüşecek, müzik tarihi onu XIX. yüzyıldan itibaren "Wolfgang Amadeus Mozart" olarak anacaktı. Tanrı'nın mucizesiydi aslında... Her ne kadar besteci bir babanın çocuğu, öğrencisi ve ideali olsa da çocuk yaşlarında parlayan dehasının karşısında imparatorlar, imparatoriçeler eğilecek, çağdaşı meslektaşları bestelerine duydukları hayranlığı dile getirmekten yüksünmeyecekti.

Daha 6 yaşında ilk defa gördüğü notaları yanlışsız çalabiliyordu. 35 yıllık yaşamında olağanüstü besteler üretti, soluk almadan çalıştı. Çevresinde bulunanlara günde onlarca defa, kendisini sevip sevmediklerini sorar, şaka için bile olsa cevap olumsuz olursa derin bir korkuya kapılır ve hemen gözleri dolardı. Hep çocuk kaldı. Yaşamını mektuplara sığdıracak kadar çok yazdı. Çok başarılı oldu, hep ânı yaşadı, çok kazandı, çok kaybetti, borçlu olarak öldü. Yaşamı yarım kaldı, yaş 35, yolun sonuydu, ortası değil...