^{#smrgKİTABEVİ}İzleyiciye Sövgü Kendini Suçlama -

Olay örgüsünün yer almadığı dekorsuz birer konuşma metni olan bu iki oyun; dilin kendisini içerik yapmayı denemektedir. Bu sahnede var edilemeyen gerçekliği dil aracılığıyla sahneye kazandırma denemesidir. Gerçekliğin tiyatroda yaratılabileceğini kabul etmeyen yazar, bu metinlerde çağdaş tiyatronun yanılsama özelliğini kırar: Oyuncular gözlemci, izleyiciler de oyunun konusudur. Oyunun sonlarına doğru izleyiciye sövülür. Oyun bitince de izleyiciye hoparlörden tezahürat yapılır... (Arka kapaktan)