^#smrgSAHAF Georg Henih'e Balad -

Niye dünyada ustaları gücendiren ve aşağı düşüren insanlar vardır? O büfeyi hatırlar mısın? Evimizde durmaya ve sararmaya devam ediyor ve devasa gölgesi üzerime düşüyor. Hele akşam olup gölgelerin krallığı bastırınca. O gölge üzerime çullanıyor, büyüyor, pencereye kadar uzuyor, dışarı sokağa seriliyor, yelpaze şeklinde diğer sokaklara doğru sürükleniyor, ötelere ilerliyor... Dur!

Yoksulluk şiddet, karanlık, alçaklık, namussuzluk ve ölümdür!
Neler bizi açgözlü, kötü ve yüreksiz kılıyor?
Neler bizi alçaltıyor ve aşağılatıyor?
Melankoliye kapılan Kral Saul arp çalar.
Golyat'ı yenen Davut mizmara el uzatır.
Kral Süleyman kamıştan çubuğu çıkararak Her şey boş, boşların boşu...", diye yazar.
Ya beni, neler bekliyor beni?
Küçük çocuklar büyüyor, yanarım hallerine."

1950'lerin Sofyası... Yalnızlık ve unutulmuşluk içinde, eski bir evin bodrum katında yaşlı Çek keman ustası Georg Henih 90 yıllık ömrünün son demlerini geçirir. Burada sıkça son öğrencisi, küçük kemancı Viktor ile görüşür. Yetenekli ve duygusal çocuğun gözleri önüne Henih, yaşamış olduğu maddi dünyanın korkunç sefilliğine, ruhsal ve ahlaksal erozyona, ülkedeki kişiye tapma dönemi dogmalarının egemenliğine karşın müziğin, sevginin, iyiliğin, sanatın masalımsı dünyasını serer. Usandırmadan küçük kemancıya insanın bedensel olarak yok edilebileceğini, ama ruhunun sonsuza dek yaşayacağını aşılar. (Arka kapaktan)