^{#smrgKİTABEVİ} Genç Bir Öğretmenin Anıları - 2 -

Hayatta hep kendimle ve çevremle barışık olmaya, hep pozitif olmaya çaba sarfettim. Etrafımdakilere en umutsuz anımda bile umut saçtım. Yaşamım boyunca umudumu hiç yitirmedim. Hep: 'Sabah ola hayrola' diye girdim yatağıma. Başarılarımla övünmedim, başarısızlıklarımdan yerinmedim. Kendimi daha iyiyi, daha güzeli aramaya odakladım.

Doğrularımdan ödün vermedim. Başkaları ne der diye düşünmedim. Kendimi sevdiklerime adadım. Yüreğimden sevgi ve umut hiç eksik olmadı. Karanlığın içinde, aydınlığa çıkış yollarını arayıp buldum.

Ameliyat masalarına "Evime, eşime, yavrularıma, sevdiklerime sağlıkla döneceğim," diyerek yatıp kalktım. Hayatımı günü birlik yaşamadım; sırdaş oldum, yoldaş oldum, candaş oldum. Kiminin 'Şirin ablası', kiminin 'Şirin teyzesi', kiminin 'Şirin ablası' oldum.

Kimseyi üç kuruş için satmadım. Kimse de beni hafife alamadı. Bugün Sinop'ta Şirin Hoca'nın selamı var bin bir anahtarın açamadığı kapıları açabiliyorsa toplum içinde saygın bir yerim varsa, özümün ve sözümün ardında hep durabilmişsem, her dönemin adamıdır o, dedirtmemişsem kendime kişiliğimin sağlamlığına borçluyumdur.

Kul hakkı yemedim, gıybet yapmadım, mirasyedi olmadım. Namusuma halel getirmedim. Ne kimsenin namusunda, ne parasında, ne pulunda, malında, mülkünde gözüm olmadı. Paraya hiç tapmadım, hep insan kazandım. İnsan kazanmanın hayattaki en büyük zenginlik olduğuna inandım...

Nasihatlardan pek çok kişi hoşlanmaz; ama insan hayata bir kez gelir. Ne olur siz siz olun, ardınızda güzel anılar, güzel ilişkiler, sizleri rahmetle anacak kişileri bırakın... Sevgiyle, muhabbetle, rahmetle anılanlardan, iz bırakanlardan olun. Yüreğinizden sevginiz hiç eksik olmasın. Dost kalın, hoşça kalın. Beni de kitaplarımla, yaptıklarımla, yetiştirdiğim öğrencilerime ve hep gülümseyen yüzümle anımsayın.

Sinop'a yolunuz düşerse beklerim. Yalı Kahvesi'nde sizlere her zaman çayım, kahvem, simidim ikrama hazır sizleri bekliyor olacaktır...