1910 yılından itibaren Dârulfünûn'da ders vermeye başlayan Babanzâde Ahmed Naim, Dârulfünûn'da verdiği felsefe dersleri için hazırladığı notlarını 1329/1913-4'te Hikmet Dersleri adıyla, 1330/1914-5 yılında ise yaptığı ciddi miktardaki ilave ve değişiklikle birlikte, bu defa Felsefe Dersleri ismiyle yayınlamıştır. Elimizdeki nüshaları itibariyle her ikisinin de tamamlanamadan eksik kaldığı anlaşılan Hikmet/Felsefe Dersleri bileşkesi, bir tür telif-uyarlama olmasına rağmen, Ahmed Naim'in felsefe tasavvurunu tespit ve onun felsefe kavramlarına dair çalışmalarının seyrini takip açısından dikkate değer bir yerde durmaktadır.
Pozitif bilimlerin gittikçe artan gücü karşısında felsefenin hâlâ önemini koruduğunu düşünen Ahmed Naim, felsefenin “ruh” ve “Allah” şeklinde iki temel konusu olduğunu belirterek Hikmet/Felsefe Dersleri'ni, “marifetullah”a giriş olması açısından “marifetü'n-nefs”e yoğunlaşan bir kitap olarak tasarlamakta ve dönemin “çağdaş” psikoloji meselelerini, Batılı literatüre yaptığı yoğun atıflarla ayrıntılı bir şekilde okuyucularına aktarmaktadır.
