Türkçe Sanatkarane üslubun en ihtişamlı misalleri “Orhun Kitabeleri”nde ortaya konmuştur. Bunlar Türk destan üslubunun ilk numuneleridir. Türk nesrinin en muteber simalarının bu edayı sahiplenerek 20. Asra kadar yaşattığı da bir gerçektir. Türkler, bilhassa Koço Uygur Kağanlığı zamanında Budizm, Maniheizm ve Hıristiyanlığa ait eserleri Çince, Soğdca, Sanskritçe, Toharca ve Tibetçe'den kendi dil zevkine göre aktarmıştır. Edindikleri edebi tecrübeler sayesinde birçok türe ait eser yanında “Körünç” denilen ve fasıl fasıl tertip edilmiş seyirlik eserler de kaleme alıp bizlere havaleli bir edebi miras terk etmişlerdir.
İşte huzurunuzdaki bu kitap, yukarıda zikredildiği gibi Türklerin asırlar sonra edebiyat meydanına çıkardıkları şaheserlerin üstüne oturduğu mütemadi temel pabuçlarından biri olan Eski Uygur “Edgü Ögli Tigin – Anyıg Ögli Tigin (İyi Niyetli Şehzade – Kötü Niyetli Şehzade) adlı Burkancı seyirlik eserin çözümlenişinin 101. Yılında yeni bir tahlil denemesidir.
Bu çalışmada, bugüne kadarki Eski Uygurca metin neşirlerinin aksine yazma , çok farklı metotlarla ele alınmış; dipnotlarda, daha önceki neşirler kronolojik sıraya sokularak metin; alfabe, imla, fonoloji, imla-fonoloji ilişkisi, morfoloji, sentaks, semantik, kelime etimolojisi gibi zaviyelerden incelenmiştir. Bir ilk olarak, seyirlik eserin Çince versiyonu Türkiye Türkçesiyle çalışmaya dahil edilmiş, bundan ve British Museum'daki parçadan istifadeyle tam bir kontekst ortaya konulmuş ve bir senaryo halinde ilgilerinize sunulmuştur.
