^#smrgSAHAF Baudelaire, Gül, Aşiyan ve Satranç Maçı -

Fantastık olduklarını rahatça söyleyebileceğimiz öyküler.. Öykü kahramanları alışılmış, sıradan insanlardır hep (Zaman zaman Tevfik Fikret, Abdülhak Hamit. Beşir Fuat gibi ünlüler karşımıza çıksa da alışılmışa, sıradanlığa, pek bağırıp çağırmadan, ille de kendilerini gösterme alışmadan karşı çıkarlar. Öykülerde sık sık yinelendiği gibi; aykırı durumları, aykırılıkları ve tabii kıpırtıları sezdikleri anda, çevreyi umursamadan, içlerinden gelen dürtüyle -bir tür büyük yüreklilikle- davranmaktan, sonuca ulaşmaktan kendilerini alamazlar. Amaç ve hareket bir anda olur.

Bir başka izlek de ölümün ve yaşamın içiçeliği, ölümle dirim arasındaki benzeşme. Sık sık ölüm dirime, dirim ölüme dönüşür, trajik bir boyut içermeden. Ölüm izleği, alıştığımız ölümün çağrıştırdıklarını içermez. Ölüm yaşamın ta kendisidir sanki.

Dünyaya, yaşama başka türlü bakıyor Ülkü Uluırmak. İnsan duygusallığından arınarak, düşünerek yaklaşıyor. Öyküleri olumun, düşünmeden yapamayacaksınız. (Arka kapak)