^#smrgSAHAF Alemi İslam ve Japonya'da İslamiyet'in Yayılması 1 - 2 - 2003

Daha evvel Mehmet Paksu tarafından sadeleştirilip Yeni Asya yayınları tarafından basılan (1988) bu eser, ne yazık ki hakettiği ilgiyi görmemiş ve bir daha da basılmamıştı. Belki bu sonuçta, -yanlış okumalar, hatalı sadeleştirmeler, konuşma Çizgilerinin çıkarılması ve sayfa düzeninin iyi olmaması sebebiyle- eseri okumanın/eserden istifadenin yeteri derecede kolay olmamasının da payı vardır.

Elbette ki Osmanlıca bir eserde, yanlış okunan, hatalı sadeleştirilen yerler olabilir; hatta bazı kelime, ibare ve parag-ı.ıllar sehven atlanabilir; fazla olmamak şartıyla bunlar mazur da görülebilir. Ancak, Mehmet Paksu tarafından yapılan sadeleştirmede; yanlış okunan ve dizilen, hatalı sadeleştirilen, sehven atlanan kelimelerden, cümle ve paragraflardan başka; bir de öyle yerler vardır ki, bilinçli olarak çıkartıldığı intibaını vermektedir ki bu, asla mazur görülemez.

Fakat bizim eseri yeniden hazırlamamızın asıl sebebi bunlar değil, eserin fevkalâde önemi haiz olmasıdır. - Ertuğrul ÖZALP, 2003 (Sunuştan)

Bir gün Tokyo etrafında dolaşmakta idim, ahbaptan biri tesadüf ederek "Şu Köyde bir Türk var, geçende sizinle görüşmeyi arzu ediyordu" dedi. Türk' kelimesini işittiğim gibi hemen bende bir memnuniyet hâsrl oldu ki; tarif edemem, aylarca müslüman görmemişim, 'Nerede acaba?' diyerek adresini öğrendim. Hemen aramaya gittim, tarif olunduğu gibi buldum, Nippori isimli köyde Mikazki Kak -("güneş ile hilal" manasını ifade eder)- (adlı) eve geldim, genç bir Japon kızı karşıladı. Dedim ki:
-Burada bir Türk varmış?!
-Hayır Türk yoktur, Arab var.
Huve zevcî [o benim eşim] diyerek Arapça ilave edince, ziyadesiyle taaccüp ettim:
Japon kızı Arapça konuşur, eşi de Arap olur; (inanılır gibi değil)!..
-"Eşiniz nerededir?" diye sordum.
-Buyurunuz şimdi gelir.
Derken bir odadan ihtiyarca bir Japon kadın çıktı; Selâmun aleykum faddalü [buyurun] demesiyle ben de ayakkabılarımı çıkardım, içeri girdim. Duvarda bir fotoğraf; Mısır Kahire subaylarından olduğunu görüyorum. Kızcağız, Hazâ zevcî [bu benim eşim]
dedi. Hayret!..

* * *

'Zemzem', olabilir ki bir maden suyudur [minerals]. Fakat bizim itikadımızda mukaddes bir sudur. Zemzem-i şerîfi, hacılar tenekeler ile alıp memleketlerine götürürler, vaktiyle ben de götürmüştüm, bu suyun şişede on iki sene kaldığı halde hiç değişmediğini ve bozulmadığını müşahede ettim.
Bir rivayet vardır ki: "Zemzem kaynamaz" derler; ben tecrübe ettim kaynadı, fakat kaynadıktan sonra yemeği çok fena oldu; çay yapıp içecek oldum, daha fena oldu; şeker de koydum büsbütün fena oldu, korktum edebimi takındım, bilahare kaynamış [Zemzem] suyu ile yıkandım ve (Zemzem suyu ile yaptığım) çayı (ise) gömdüm, belki edeb sınırını aşmışımdır diye pişmanlık duydum.